- бекора
- [بيکاره]1. нодаркор, нолозим, бемасриф; ношоям2. беҳуда, бефоида
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.
партов — I [پرتاو] 1. пасмонда, боқимонда (пас аз истеъмол); партовҳои истеҳсолот 2. хасу хошок, ахлот; партову пасмонда 3. партофташуда, ба ҳоли худ мондашуда, бенигоҳубин, бекора: ҳавлии партов; партов шудан бенигоҳубин шудан; бекора шудан, аз кор… … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
шалоин — [شلاين] гуфт 1. шилқин (одаме, ки аз касе чизе нарӯёнад, намемонад) 2. монда, кӯфта, бекора, шалпар; шалҳаю шалоин а) шилқини часпак; б) кӯфтаю бекора … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
азкорафтодагӣ — [ازکارافتادگي] корношоямӣ, чизи бекора, кӯҳна … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
бакора — [بکاره] :бакораву бекора даркору нодаркор, лозиму нолозим … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
балозада — [بلازده] 1. бадбахт, берӯзӣ (ҳамчун дашном ва таҳқир гуфта мешавад) 2. бекора, корношоям … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
барабас — [برعبث] беҳуда, бекора, бефоида … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
бекор — [بيکار] 1. он ки бо кори фоиданоке машғул нест; аз бекор ҳама безор (зарб.); бекор нишастан бо коре машғул набудан, кор накардан 2. он ки бо кор ва моҳонаи барои рӯзгузаронӣ зарур таъмин намебошад 3. аз кору амал дуркардашуда; аз вазифа… … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
беэътибор — [بي اعتبار] 1. он ки эътибор надорад, беқадру қимат, беобрӯ: беэътибор кардан, беэътибор шудан 2. аз эътибор соқит, аҳамияташро гумкарда, бекора, мансух (дар бораи ҳуҷҷатҳо): беэътибор донистан, беэътибор ҳисоб кардан … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
ботил — [باطل] а. беҳуда, бекора, ночиз; хаёли ботил хаёли хом, андешаи пуч; ботил кардан а) бекор кардан, лағв намудан, беэътибор кардан, аз эътибор соқит кардан; б) ҳеҷ кардан; нест кардан, аз байн бурдан; ботил шудан а) лағв гаштан, бекор шудан,… … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
зоеъ — [ضايع] а 1. талаф, нобуд; талафшуда, нобудгардида 2. беҳуда, бефоида; бекора; зоеъ гардидан (шудан) талаф шудан, барбод рафтан; бефоида гузаштан: вақти касе зоеъ гардидан, меҳнати касе зоеъ шудан … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ